"Todas as historias se tecen cos fíos da vida" e
na historia de moit@s rapaces e "rapazas", lectores e lectoras
galeg@s (e non só) hai e haberá fíos tecidos por Agustín Fernández Paz.
Cando "a néboa escura" e o "aire negro"
se acheguen na "noite de voraces sombras" o Agustín poñeranos
"unha lúa na fiestra" mentras nos conta ó noso carón "contos por
palabras". As "cartas de inverno" chegarán coma o "soño do
merlo branco" cun "tren cargado de misterios" pra alegrarnos o
corazón.
Porque non temos "o corazón de pedra" e cremos nos
"fantasmas de luz" sabemos que existen as "amizades
secretas" que habitan nos andeis das nosas casas e bibliotecas. E
"lonxe do mar", no "centro do laberinto" de cada un de nós,
"os gardiáns do bosque" e "as fadas verdes" afastarannos d"as
fronteiras do medo".
"Non hai noite tan longa" que impida chegar á
"praia da esperanza". E "desde unha estrela distante" o
noso Agustín virá "cos pés no aire" sentado nunh"a nube de
cores". Nin "as fantasmas do corredor" nin "os corredores
de sombras" borrarán "o rastro que deixamos" e saberemos por
sempre, como se fose un mantra ou o lema esculpido na nosa tumba, que "o
único que queda é amor"; amor sen dúbida e sen tregua pola lingua, a
cultura, os libros e a imaxinación o que nos deixa Agustín Fernández Paz.
A biblioteca e todo o IES Lois Peña Novo de Vilalba no seu
recordo e agradecemento.
Nota: todo o texto entre comiñas son frases e/ou títulos de
Agustín Fernández Paz. As imaxes coas que ilustramos este recordo son do neno
Agustín estudando e de romaría na súa Vilalba natal ademais dun retrato máis
recente, todas recollidas na súa páxina web oficial.